W ostatnim stuleciu w dziedzinie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków nastąpił ogromny rozwój. Zmiany w tym obszarze w Polsce stanowią odzwierciedlenie przemian cywilizacyjnych naszego społeczeństwa. Dla przykładu w 1918 roku długość sieci wodociągowej w Warszawie wynosiła około 300 km, w 2018 roku jest to już ponad 4 tys. km. Zasoby wodne Polski w porównaniu z innymi krajami europejskimi są ubogie.

Związane jest to z niekorzystnymi warunkami klimatycznymi i hydrologicznymi, ukształtowaniem terenu i brakiem naturalnej retencji, co sprzyja szybkiemu odpływowi wód. Zasoby wody w Polsce w przeliczeniu na jednego mieszkańca są trzy razy mniejsze niż w pozostałych krajach Unii Europejskiej. Na bilans wodny naszego kraju składa się głównie woda wchodząca w naturalny obieg przyrodniczy, wsiąkająca w ziemię, wzbogacająca zasoby wód podziemnych, odparowująca, czyli konieczna dla przetrwania.

Wyzwaniem dla gospodarki wodnej w Polsce jest, oprócz często dyskutowanej kontroli źródeł zanieczyszczeń w postaci ścieków komunalnych i przemysłowych, problem odpływu nawozów z terenów rolniczych. Nawozy to substancje niekorzystnie wpływające na ekosystemy wodne. Jest to obszar trudniejszy do kontrolowania, a jego wpływ na stan wód jest znaczący. Ze względu na charakter sektora rolnego, zmiany w tym zakresie wymagają wielu lat pracy oraz stworzenia systemu zachęt, np. do stosowania tzw. produkcji ekologicznej czy też niskonawozowej.

Kolejnym czynnikiem wpływającym na stan wody w Polsce jest sposób odprowadzania zasolonych wód kopalnianych. Warto wspomnieć, że przy prowadzeniu działalności górniczej zrzut wód kopalnianych jest nie do uniknięcia, zaś obecnie dostępne technologie oczyszczania tych wód są kosztowne. Niemniej w sytuacji, gdy wpływ wód zasolonych, np. na rzekę Wisłę, jest zauważalny, stopniowe wprowadzanie technologii odsalania wydaje się koniecznością.